Jelle Steenbergen Arjen Moes
Het einde van het jaar is traditioneel een moment om stil te staan bij hen die ons dit jaar verlaten hebben. In 2018 is er zo veel gebeurd in de wereld dat de maanden soms als jaren voelen. Dit maakt het des te belangrijker om stil te staan bij de positieve invloed die deze vier grootheden hebben gehad op ons bord, ons leven, en de wereld.
Over de doden...
Joël Robuchon
Jonathan
Gold
Anthony
Bourdain
Paul
Bocuse
✝ 06-08-2018 (73 jaar)
Joël Robuchon
door niemand geëvenaard is (al komt Alain Ducasse aardig in de buurt), en het resultaat van een grenzeloos perfectionisme en ondernemingsdrift. Zijn signatuur is er een van perfecte eenvoud, en nergens is dat duidelijker dan in zijn gebruik van klassieke dots. Allemaal even groot. Allemaal op gelijke afstand. Zijn L’Oursin daarentegen is een juweeltje dat doet denken aan een ei van Fabergé, gevuld met verschillende bereidingen van zee-egel, kreeft, bloemkool en zeewier. Het is een gerecht dat de sterke visuele nalatenschap van Robuchon spectaculair illustreert.
Geen mens had meer Michelinsterren dan Joël Robuchon. Voor de Franse keuken heeft hij minstens net zoveel betekend als Bocuse. Eigenlijk was zijn keuken een reactie op de nouvelle cuisine van Bocuse en nam hij met zijn cuisine moderne de Franse gastronomie mee naar de 21e eeuw. De spotlight stond in zijn gerechten op ieder individueel ingrediënt, dat hij als geen ander liet schitteren. Zijn versie van aardappelpuree is zo vaak gekopieerd dat het bijna de nieuwe standaard is.
Op het moment van zijn dood had Robuchon 24 Michelinsterren verspreid over 11 restaurants in 9 steden op 3 continenten. Een staat van dienst die
Foto: PunkToad
Hij was een pionier in het schrijven over immigrantenkeukens en de onderbelichte kant van zijn culinaire stad, en opende daarmee de ogen van velen. Niet langer waren het alleen de gastronomische meersterrentempels die de toon aangeven, maar de gastropubs, burgerbars, en taquerias. Gold illustreerde het belang van food in het smeden en bij elkaar houden van een gemeenschap en gaf de wereld een kijkje in de keuken van de adembenemende diversiteit van Los Angeles. Op een manier waar niemand omheen kon.
De enige food-recensent met een Pullitzer, Jonathan Gold was de stem van zijn stad Los Angeles, en ook een beetje van de wereld. Hij begon zijn carrière als muziekcriticus, en voorzag al in 2009 dat food de plek van muziek in onze cultuur zou gaan overnemen. In het huidige horecalandschap waarin een ongeëvenaarde massa van niches zich verspreidt, lijkt die uitspraak van toen bijna profetisch.
Lezen is geen alternatief voor proeven, maar Jonathan Gold kwam vaak erg dichtbij. Zijn schrijven heeft de manier waarop we omgaan met eten en de plek van restaurants in onze samenleving absoluut veranderd en verrijkt.
✝ 21-07-2018 (57 jaar)
Jonathan Gold
✝ 05-08-2018 (61 jaar)
Anthony Bourdain
Foto: Peabody awards (CC 2.0)
Foto: Alain Elorza
ze te begrijpen, zelfs van ze te leren. Met de verbindende kracht van eten nam hij onze vrees weg voor het onbekende.
In de horecawereld deed Anthony Bourdain iets soortgelijks: hij gaf een stem aan hen die voorheen geen stem hadden. Aan de mensen achter de schermen en buiten de spotlights die dag in dag uit hun handen vuil maken om een voor de rest van de wereld vanzelfsprekende restaurantervaring mogelijk te maken. Hij brak een lans voor hard werken, voor eerlijkheid en openheid. Voor de ongepolijste waarheid, inclusief de rafelrandjes van onze sector. Zijn dood benadrukt nog meer hoe belangrijk het is die kant van onze wereld niet langer te negeren.
Anthony Bourdain was de allerbeste in wat hij deed. Zijn invloed op onze foodwereld valt niet te onderschatten. Wat hem zo goed maakte - waarom de wereld hem zo hard nodig heeft - is dat eten in zijn werk nooit het doel was. Eten is een middel, een universele geleider van persoonlijke verhalen, onbekende culturen en ongeëvenaarde empathie. Niemand zag dit scherper dan Bourdain.
Hij bracht nuance door de wereld naar een ieder toe te brengen. In een verscheurd Amerika ging hij gewapend met een open geest, onstuitbare charme, en een cameraploeg diep het hart van Trump country in. Niet om de mensen daar de les te lezen of ze tot karikatuur te maken, maar om
✝ 20-01-2018 (91 jaar)
Paul Bocuse
zeventig maakte zouden zelfs in het huidige Instagram-tijdperk opvallen. Zijn V.G.E. truffelsoep of zijn rode mul met ‘aardappelschubben’ spreken nog steeds tot de verbeelding.
Bocuse was ook de man achter de Bocuse d’Or, misschien wel de meest prestigieuze kookwedstrijd ter wereld. Het Culinary Institute of America benoemde Bocuse tot de chef van de eeuw. Al met al is er geen chef die meer heeft gedaan voor de vorming van de moderne chef als publiek persoon dan Paul Bocuse. Zijn invloed zal nog lang voortleven.
Het is tegenwoordig vanzelfsprekend dat de producten die chefs gebruiken voor hun creaties zo vers mogelijk zijn. Het is de vraag of dat gegeven zo natuurlijk was geweest zonder Paul Bocuse. De meester van de nouvelle cuisine en keizer van de Franse keuken heeft het culinaire landschap voorgoed verandert. Als chefs de nieuwe rocksterren zijn dan is Paul Bocuse als Paul McCartney, Mick Jagger, of Elvis Presley. Hij was de reus op wiens schouders de chefs van vandaag stonden en de eerste echte celebrity chef.
Bocuse’s kookstijl was z’n tijd ver vooruit. De elegant gepresenteerde borden die hij in de jaren zestig en
Jelle Steenbergen Arjen Moes
Het einde van het jaar is traditioneel een moment om stil te staan bij hen die ons dit jaar verlaten hebben. In 2018 is er zo veel gebeurd in de wereld dat de maanden soms als jaren voelen. Dit maakt het des te belangrijker om stil te staan bij de positieve invloed die deze vier grootheden hebben gehad op ons bord, ons leven, en de wereld.
Over de doden...
Deel deze pagina!