Hans Steenbergen Arjen Moes Rahi Rezvani
Is je gerecht instagrammable? Heeft je bar een plek met naturel licht, heeft je restaurant een selfie-spot met een paars neon logo? Millennials willen dat food en drinks opvallen en kleurrijk zijn. Uit eten doe je namelijk ook om online gezien te worden. Maar doorsnee en voorspelbaar zijn niet interessant om te delen. Daarom is goed genoeg niet meer voldoende. Het is the end of good enough.
Waterlelie van Jonnie Boer
Restaurants, hotels, bars zijn de ideale plek om het optimisme te vieren. Dus fotograferen we alles wat opvalt, delen we wat we mooi vinden, belonen we de perfect serves van chefs, designers en creatieve cateraars.
Of nu gaat om freakshakes, macha tea’s, unicorn frappucino’s, rainbow latte’s, cookie dough’s, cocktails. Of sushi of gastronomische gerechtjes. Zoals een beschimmeld’ klokhuis van een appel met een doorzichtig suikerwerk van een appelvorm bij Bord’Eau in Amsterdam. Of ‘uiteengetrokken’ Thaise Tom Kha Kai soep, maar dan als vaste amuse in een oprolbaar en eetbaar papiertje bij Ciel Bleu van Onno Kokmeijer. Of de schitterende waterlelie van Jonnie Boer, eigenhandig geoogst met de punter op de wateren rondom Giethoorn.
Food is luxe en eenvoudig, prijzig en goedkoop, inheems en exotisch, dichtbij en ver. En in de beste versie van jezelf die je uitvent via het theater van instagram is food het decor dat status en betekenis geeft.
Food loopt permanent over de catwalk. Goed genoeg is niet meer onderscheidend. Menu’s, concepten, restaurants gaan met sommige onderdelen ‘over the top’. Het iconiseren van een gerecht, een signature drink, een hotspot is strategisch wenselijk om online je plek te markeren. Het is daarom the the end of good enough. Middelmaat valt niet meer op. Instagrammable extravaganza des te meer.
Dichter bij huis is de doorbraak van restaurant The Avocado Show in Amsterdam aan instagrammable creaties met avocado. Ze zijn zo oogverblindend qua kleur en compositie dat je ze wel moet fotograferen. Binnen een mum van tijd werden de foto’s van deze hoogstandjes door enthousiaste gasten massaal gedeeld. Ook Bakers Dough in Rotterdam, een bakkerij met deegdelicatessen vergezeld van verleidelijke toppings, sprinkles, en sauzen, is vanwege de fotogenieke furore onmiddellijk omarmd door de instagram influencers.
In Boedapest vonden we Mr Funk, een concept met ter plekke gebakken donuts en kleurrijke freakshakes. Freakshakes zijn over the top milkshakes die ontworpen zijn om gefotografeerd te worden. Mr Funk serveert vier soorten Freakshakes: Donut, Brownie, Oreo en Munchkin. De shakes worden in het zicht van de gast opgemaakt in een speciaal glas, gedrapeerd met chocolade, slagroom en versiersels.
Je moet er even op wachten maar dat is onderdeel van het service-ritueel. De 1990 forint (€ 6,50) is prijzig voor de gemiddelde Hongaar. Het moment van fotograferen is belangrijker dan het moment van eten. Met de freakshake in de speciale selfiezone laat je zien waar je bent, hoeveel plezier je hebt en wat voor bijzonders je nu weer hebt gevonden.
We zien het opkomen in New York, In San Francisco, zelfs op een onverwachte plek als in Boedapest. In Japan is het nooit weggeweest – zo mooi is alle eten daar - maar ook in Amsterdam zien we de eerste tekenen van een opkomende invloedrijke foodtrend. Instagrammable food: restaurants, hotels en menu’s die met hun design rekening houden met online sharing door millennials.
Het plukken van de waterlelie, op pad met Jonnie Boer
Deel deze pagina!
Eten doet de nieuwe generatie, gewend aan het scherm, dan ook met hun ogen. Door de opmars van instagram is het the the end of good enough. De menu’s, restaurants, lobby’s en bars van de toekomst houden van ‘over the top’ esthetiek. Kitsch is niet taboe, bling niet een teken van slechte smaak. Extravanganza is instagrammable.
Natuurlijk is er ook kritiek op het oppervlakkige en commerciële karakter van de trend. Het gaat de influencers alleen om de buitenkant van eten, niet om de smaak of herkomst. De vele kortstondige prikkels dragen niets bij aan de ontwikkeling van de eetcultuur, noch maken zij ons bewust van de grote problemen in ons voedselsysteem. Toch wordt instagram door veel chefs omarmd: ze zijn trots als hun gerechten worden gedeeld. Ze zien Instagram op dit moment als de beste marketingmachine die er voor restaurants is.
Er is ook een reactie waarneembaar. Elke trend roept zijn tegentrend op. En dus gaan er secret non-instagrammable restaurants en bars voor locals en ingewijden komen. Plekken waar niet gefotografeerd mag worden en waar de beste versie van jezelf onzichtbaar blijft voor de buitenwereld. De grote trends van duurzaam, gezond, vegan, vegetarisch, nomadisch en lokaal blijven bestaan. Thema’s als no waste, industriële vleesproductie, het verlies van biodiversiteit en klimaatopwarming blijven gesprekstof voor de kritisch goed opgeleide millennial. Ook zal het holistische bewustzijn rond eten blijven groeien dankzij de uitvinding van het internet. Maar een ander geluid uit diezelfde generatie wordt hoorbaar. Food als feestje. Onbezorgd genieten en delen. Foodkeuze als weerspiegeling van een lifestyle die status en betekenis brengt.
Hans Steenbergen Arjen Moes Rahi Rezvani
Waterlelie van Jonnie Boer
Restaurants, hotels, bars zijn de ideale plek om het optimisme te vieren. Dus fotograferen we alles wat opvalt, delen we wat we mooi vinden, belonen we de perfect serves van chefs, designers en creatieve cateraars.
Of nu gaat om freakshakes, macha tea’s, unicorn frappucino’s, rainbow latte’s, cookie dough’s, cocktails. Of sushi of gastronomische gerechtjes. Zoals een beschimmeld’ klokhuis van een appel met een doorzichtig suikerwerk van een appelvorm bij Bord’Eau in Amsterdam. Of ‘uiteengetrokken’ Thaise Tom Kha Kai soep, maar dan als vaste amuse in een oprolbaar en eetbaar papiertje bij Ciel Bleu van Onno Kokmeijer. Of de schitterende waterlelie van Jonnie Boer, eigenhandig geoogst met de punter op de wateren rondom Giethoorn.
Food is luxe en eenvoudig, prijzig en goedkoop, inheems en exotisch, dichtbij en ver. En in de beste versie van jezelf die je uitvent via het theater van instagram is food het decor dat status en betekenis geeft.
Food loopt permanent over de catwalk. Goed genoeg is niet meer onderscheidend. Menu’s, concepten, restaurants gaan met sommige onderdelen ‘over the top’. Het iconiseren van een gerecht, een signature drink, een hotspot is strategisch wenselijk om online je plek te markeren. Het is daarom the the end of good enough. Middelmaat valt niet meer op. Instagrammable extravaganza des te meer.
Dichter bij huis is de doorbraak van restaurant The Avocado Show in Amsterdam aan instagrammable creaties met avocado. Ze zijn zo oogverblindend qua kleur en compositie dat je ze wel moet fotograferen. Binnen een mum van tijd werden de foto’s van deze hoogstandjes door enthousiaste gasten massaal gedeeld. Ook Bakers Dough in Rotterdam, een bakkerij met deegdelicatessen vergezeld van verleidelijke toppings, sprinkles, en sauzen, is vanwege de fotogenieke furore onmiddellijk omarmd door de instagram influencers.
In Boedapest vonden we Mr Funk, een concept met ter plekke gebakken donuts en kleurrijke freakshakes. Freakshakes zijn over the top milkshakes die ontworpen zijn om gefotografeerd te worden. Mr Funk serveert vier soorten Freakshakes: Donut, Brownie, Oreo en Munchkin. De shakes worden in het zicht van de gast opgemaakt in een speciaal glas, gedrapeerd met chocolade, slagroom en versiersels.
Je moet er even op wachten maar dat is onderdeel van het service-ritueel. De 1990 forint (€ 6,50) is prijzig voor de gemiddelde Hongaar. Het moment van fotograferen is belangrijker dan het moment van eten. Met de freakshake in de speciale selfiezone laat je zien waar je bent, hoeveel plezier je hebt en wat voor bijzonders je nu weer hebt gevonden.
We zien het opkomen in New York, In San Francisco, zelfs op een onverwachte plek als in Boedapest. In Japan is het nooit weggeweest – zo mooi is alle eten daar - maar ook in Amsterdam zien we de eerste tekenen van een opkomende invloedrijke foodtrend. Instagrammable food: restaurants, hotels en menu’s die met hun design rekening houden met online sharing door millennials.
Het plukken van de waterlelie, op pad met Jonnie Boer
Deel deze pagina!
Eten doet de nieuwe generatie, gewend aan het scherm, dan ook met hun ogen. Door de opmars van instagram is het the the end of good enough. De menu’s, restaurants, lobby’s en bars van de toekomst houden van ‘over the top’ esthetiek. Kitsch is niet taboe, bling niet een teken van slechte smaak. Extravanganza is instagrammable.
Natuurlijk is er ook kritiek op het oppervlakkige en commerciële karakter van de trend. Het gaat de influencers alleen om de buitenkant van eten, niet om de smaak of herkomst. De vele kortstondige prikkels dragen niets bij aan de ontwikkeling van de eetcultuur, noch maken zij ons bewust van de grote problemen in ons voedselsysteem. Toch wordt instagram door veel chefs omarmd: ze zijn trots als hun gerechten worden gedeeld. Ze zien Instagram op dit moment als de beste marketingmachine die er voor restaurants is.
Er is ook een reactie waarneembaar. Elke trend roept zijn tegentrend op. En dus gaan er secret non-instagrammable restaurants en bars voor locals en ingewijden komen. Plekken waar niet gefotografeerd mag worden en waar de beste versie van jezelf onzichtbaar blijft voor de buitenwereld. De grote trends van duurzaam, gezond, vegan, vegetarisch, nomadisch en lokaal blijven bestaan. Thema’s als no waste, industriële vleesproductie, het verlies van biodiversiteit en klimaatopwarming blijven gesprekstof voor de kritisch goed opgeleide millennial. Ook zal het holistische bewustzijn rond eten blijven groeien dankzij de uitvinding van het internet. Maar een ander geluid uit diezelfde generatie wordt hoorbaar. Food als feestje. Onbezorgd genieten en delen. Foodkeuze als weerspiegeling van een lifestyle die status en betekenis brengt.